Aan de traditie dat tijdens de congressen van de JOVD op zaterdagavond het bal plaatsvond, kwam in 1972 een einde. De drive-in show van Radio Luxemburg was ingehuurd, waardoor er niet meer werd gedanst maar geswingd. De feesten konden soms uit de hand lopen, zo blijkt indirect uit het verslag van het congres van november 1977 in Staphorst: ‘de H.B.-V.I.P.’s hielden zich tijdens de congresuren opvallend rustig. Geen enkel H.B.-lid viel van de trap en evenmin werd er met pils gegooid’. Voor het feest had de gemeente een vergunning gegeven tot half één. ‘Het feest werd des te intensiever, “besloten”, voortgezet in een belendend café, dat tegen het ochtendkrieken sloot.’ In het te kleine café bevonden zich ‘opgestapelde J.O.V.D.-ers en verbijsterde allochtonen’.
De kwaliteit van de accommodatie voor de deelnemers aan de congressen wisselde in deze periode sterk. In de herfst van 1970 kwam de JOVD in ‘De Blijde Wereld’ in Lunteren bijeen. Niet alleen waren er verschillende vergaderzalen, ‘een reuze gezellige bar ontbreekt er ook niet. Voorts kan ieder deelnemer beschikken over een gezellig privédomein met badgelegenheid.’ Tijdens het congres van november 1977, dat plaats had in Staphorst, sliepen de congresgangers in een houten keet bij een manege. De slaapzalen bleken zich boven de paardenstallen te bevinden. Juni een jaar later was vakantieboerderij ‘De Malle Mok’ in het Friese Sloten het onderkomen. In november 1978 konden de congresgangers zich te goed doen aan de weelde van het chique Motel Maastricht (vijf sterren). In plaats van in slaapzalen, zoals de jaren daarvoor, sliepen zij in luxueuze suites.
Niet alleen de landelijke JOVD organiseerde tijdens haar congressen feesten, ook districten en afdelingen deden dat, zoals het district-Noord in de Sprookjeshof in Zuidlaren. ‘Daar was de J.O.V.D. bekend om: grote feesten. Veel mensen kwamen op het idee om lid te worden omdat de J.O.V.D. zo gezellig was, en niet in de eerste plaats voor de politieke informatie’, aldus een bestuurder uit die tijd.
Zo nu en dan werd er op congressen ook gevoetbald, tussen VVD-prominenten en een JOVD-team. In juni 1978 waren niet alleen enkele Tweede Kamerleden in het VVD-elftal opgesteld, maar ook een paar journalisten van De Telegraaf. De JOVD verloor de wedstrijd met 7-1: ‘Traditiegetrouw zocht het JOVD-team veelvuldig de linkerkant van het veld op, en liet het rechts te veel speelruimte voor de tegenpartij. Voeg daarbij het aangeboren individualisme van het JOVD-elftal, en het zal een ieder duidelijk zijn dat de ouderen een makkelijke wedstrijd hadden’, aldus het wedstrijdverslag in De Driemaster.
Tijdens het vijfde lustrumcongres van de JOVD in februari 1974 werd Henk Korthals tot erevoorzitter benoemd, als opvolger van de in 1968 overleden Pieter Oud. Vijf jaar later was het de beurt aan Molly Geertsema, nadat Korthals in 1976 was overleden. Alleen op lustrumcongressen is het mogelijk erevoorzitters (en ereleden) te benoemen. In zijn toespraak noemde Korthals de JOVD ‘het geweten van het liberalisme’. Zoals gebruikelijk bij de JOVD-lustra werden er ook cadeaus uitgedeeld. Het district-Noord schonk de landelijk secretaris een zilveren bel met inscriptie. Dit was het begin van de traditie dat de JOVD-voorzitter door het rinkelen van deze bel de aandacht van de congresgangers krijgt om voorafgaand aan het diner om stilte te vragen. Tijdens het congres van 24 en 25 maart 1979 vierde de JOVD haar zesde lustrum; het was met 600 aanwezigen zeer goed bezocht.
