In de jaren tachtig discussieerde de JOVD veel over politiek en was ze volop bezig met het aanpassen van haar organisatie. Maar dat was niet het enige, de club bood meer. ‘Vorming en gezelligheid’, luidde de kop boven een artikel over studieweekeinden in De Driemaster. Op de JOVD-bijeenkomsten ging het niet alleen over politiek, het vertier was nooit ver weg. ‘Meestal is er wel een of ander café in de buurt. Onder het genot van een drankje leert men elkaar dan in een ontspannener sfeer nog wat beter kennen. Het is zo gezellig dat het bed pas in de kleine uurtjes wordt opgezocht.’
Hoogtepunt in het verenigingsleven waren de congressen. Soms was daar wat teveel afleiding, zoals in juni 1980, toen het congres in Motel Breda bijeen kwam. Nogal wat congresgangers konden de verleiding van bubbelbad, zonnebank en sauna niet weerstaan, met als gevolg een matige opkomst in de congreszaal. Congressen konden ook uit de hand lopen. In maart 1985 kwam de JOVD bijeen in de Flevohof in Biddinghuizen. ‘Midden in de polder en de winderige kou klonk het discogeraas’, aldus het congresverslag in De Driemaster. Dat een paar leden een suikerwerkmaquette vernielden (schade: zo’n 10.000 gulden), werd niet vermeld. De Flevohof had het even gehad met de liberale jongeren.
In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 21 mei 1986 organiseerde de JOVD samen met de VVD een Liberale Jongerendag in Den Bosch. VVD-lijsttrekker Ed Nijpels sprak er, maar om de bijeenkomst nog aantrekkelijk te maken voor de jonge doelgroep was er ook een discoshow met de bekende dj Erik de Zwart en een optreden van de popgroep Centerfold, bestaande uit enkele schaars geklede jonge zangeressen.
Ter linkerzijde vond men de JOVD nogal ballerig. Studentenleider en GroenLinkser Maarten van Poelgeest, in november 1989 op het JOVD-congres aanwezig, had geen hoge dunk van het liberale jeugdige publiek. ‘Een paar vroegoude kerels van de organisatie schudden me de hand. Binnen lopen we langs tientallen colbertdragers en meiden in avondjurk’, zo noteerde hij in zijn dagboek. Enkele journalisten van het communistische dagblad De Waarheid, in 1983 aanwezig op een congres, maakten de vergelijking met het bedrijfsleven: ‘Blauwe blazer en grijze pantalons vullen de zaal. Diplomatenkoffertjes zeilen voorbij. Keurig gekapte hoofden lachen elkaar vriendelijk toe. Jonge mannen staan handen te schudden met de correctheid van zakenlieden die op het punt staan een gewichtige transactie te sluiten. Ingetogen opgemaakte jongedames klitten bij elkaar als de echtgenotes van succesvolle zakenlui op een saaie party. Ze gaan meestal gekleed in een blauwe rok, tot net over de knie. De puntjes van het kraagje van de blouse wijzen naar boven. De weinige broeken die de dames dragen zijn van uitzonderlijke dure snit: C&A zal van de JOVD niet rijk worden.’
Meestal verscheen in De Driemaster een verslag van het congres, waarin het vooral over politiek ging. Dat veranderde in 1986, toen Jort Kelder in de stijl van een societyverslaggever zijn impressies noteerde – gelardeerd met veel foto’s – en waarin hij de spot dreef met bekende en minder bekende JOVD’ers. Hoewel Kelder zichzelf evenmin ontzag, kon niet iedereen het waarderen: een paar JOVD’sters ergerden zich aan de roddelrubriek en vergeleken in een ingezonden brief De Driemaster met de Privé.
In maart 1984 vierde de JOVD haar zevende lustrum. Ter gelegenheid van haar 35-jarig bestaan verscheen de Lustrumalmanak, de eerste geschiedenis van de JOVD.
In 1987 werd het ‘Rottumerberaad’ opgericht, bedoeld om jaarlijks een reünie te organiseren voor oud-hoofdbestuursleden. Het beraad was uitvloeisel van een motie van het congres in maart 1986 om een ‘afkickafdeling’ voor oud-hoofdbestuursleden op te zetten: Rottumerplaat zou als de meest rustige plek hiervoor in aanmerking komen.
