Hoogtepunten in het verenigingsleven van de JOVD zijn de congressen en hun gezellige feesten. Die liepen niet zelden uit de hand – ook in de eenentwintigste eeuw. ‘Er ging uiteraard wel weer, door toedoen van een hoofdbestuurder, een tafel doormidden. Maar ja, dat is de JOVD’, aldus het berustende verslag van het lustrumcongres in februari 2004 in De Driemaster. Op het junicongres in 2001 was het ook raak. ‘De alcohol vloeide soms te rijkelijk, en het was zoals gebruikelijk nog lang onrustig op de gangen van het hotel. Je gaat je dan toch afvragen of we op een gegeven moment nog wel ergens welkom zijn als het zo door gaat!’ De JOVD mocht het in sommige hotels niet al te laat maken: in november 2002 in Roermond tot twee uur en in april 2003 in Almelo slechts tot één uur, waarna de congresgangers uitweken naar discotheek Dieka. De organisatie ging helpen de rust te bewaren. ‘We hebben tijdens het patrouilleren weinig rumoer gehoord en om 5.00 uur lag ik uiteindelijk in bed’, zo schreef het bestuurslid Organisatie in De Driemaster.
Tijdens de congressen liepen de algemene ledenvergaderingen vaak uit tot diep in de nacht. Op het congres in november 2001 gingen het gekonkel en gepalaver bij de bestuursverkiezingen door tot in de kleine uurtjes. ‘Menigeen kreeg last van het zitvlees en verlangde naar een alcoholische consumptie, maar de politieke diehards hielden de discussie gaande… Tot groot ongenoegen van velen probeerde een kleine groep van statutenkenners de vergadering te frustreren door vlak voor de stemming een discussie aan te zwengelen of de vergadering besloten of open moest blijven’, zo vermeldt het congresverslag. Het was toen inmiddels drie uur in de nacht. ‘Nadat iedereen weer een beetje bij zinnen was gekomen, beseften de aanwezigen dat het feest niet meer door kon gaan, de enige optie was om onder de wol te kruipen of een feestje te bouwen op een kamer. De volgende dag verscheen iedereen brak op het ontbijt annex lunch.’ Nogal wat congresverslagen memoreren naast de kater van the morning after ook het feit dat velen op zondagochtend het congres voor gezien lieten en vertrokken.
De balans tussen gezelligheid en politieke inhoud binnen de JOVD was doorgeslagen ten nadele van de inhoud, zo constateerde de in 2003 ingestelde commissie Toekomstvisie in haar rapport Habemus Futurum! Drank was een onderdeel van het imagoprobleem van de JOVD. In het vanaf de oprichting in 1949 bestaande beeld dat buitenstaanders van de jongerenorganisatie hadden, waren ‘de geur van sigaren, cognac en het pak van “mijn vader” dominant’. Ook zou de JOVD vaak worden gezien ‘als een club van vroegvolwassenen die zichzelf een tikkeltje te serieus nemen’. De commissie vond dat wat meer ‘zelfrelativering en humor’ binnen de vereniging geen kwaad konden, over minder drank sprak zij niet. Het hoofdbestuur was niet zo tevreden met de analyse waarom zij zelf had gevraagd. ‘Het algehele beeld van de notitie had… positiever gemogen.’
In 2004 en 2009 vierde de JOVD haar elfde en twaalfde lustrum, op speciale congressen. Bij beide gelegenheden verscheen er een lustrumboek.
