Naast alle aandacht voor de politiek wilde de JOVD ook ruimte bieden voor vermaak en gezelligheid. ‘Zo zal zij ook haar bonte avonden kennen, haar excursies, conferenties en kampen’, zo had de voorzitter van de Jongeren-commissie van de VVD op de oprichtingsvergadering de aanwezige jongeren toegezegd. Het vertier zou een handelsmerk van de JOVD worden.
In de eerste helft van de jaren vijftig organiseerde de JOVD zomerkampen. Deze duurden een week en boden de in tenten ondergebrachte deelnemers een combinatie van inhoud en ontspanning. De JOVD-leden konden elkaar zo ontmoeten en ‘nader tot elkaar komen’ – niet zelden liepen dergelijke ontmoetingen op huwelijken uit. Het eerste kamp werd in Holten gehouden, het laatste in Grollo. Toen de belangstelling afnam af, stopte het hoofdbestuur met de zomerkampen. In plaats daarvan kwamen de weekend-bijeenkomsten, die in wat luxere (stenen) onderkomens plaats hadden.
Een ander belangrijk onderdeel van het verenigingsleven waren de landelijke congressen in het najaar. Elk jaar bezocht de JOVD een andere plaats. Het congres werd in het weekend gehouden, waarbij de algemene vergadering over twee dagen werd verspreid. Op de zaterdagavond was er steevast eerst een diner, dan cabaret en tot slot een bal. Er waren altijd prominente sprekers van de partij, zoals de VVD-fractievoorzitter in de Eerste Kamer Harm van Riel in 1957. Op dit congres werd om onbekende redenen de Amerikaanse gospel ‘When The Saints Go Marching in’ als het JOVD-lied gekozen.
In 1954 en 1959 organiseerde de JOVD een lustrumcongres, respectievelijk ter ere van haar vijf- en tienjarig bestaan. Het congres in 1954 werd gehouden in het Carlton Hotel in Amsterdam. De bekende Joods-Nederlandse grappenmaker Max Tailleur gaf een gedenkwaardige show; het bal duurde tot diep in de nacht. Een dag later volgde een rondvaart door de Amsterdamse grachtengordel. Het tweede lustrumcongres werd opnieuw in Amsterdam georganiseerd, ditmaal in hotel Krasnapolsky. Rita Reys, een jaar later uitgeroepen tot ‘Europe’s First Lady of Jazz’, gaf hier een optreden dat als het hoogtepunt van het tweede lustrumcongres werd gezien.
